Pokhora en omstreken
Door: Inge Havermans
Blijf op de hoogte en volg Inge
05 November 2016 | Nepal, Kathmandu
Beste allemaal,
Het is voor m'n gevoel alweer lang geleden dat ik iets van me heb laten horen. Wederom weer zoveel beleefd, dat onze tijd in Kathmandu ver weg lijkt. Na de drukte in de hoofdstad zijn we afgereisd naar de op 2 na grootste stad van Nepal: Baktapur. Alleen de busreis hier naartoe was alweer een beleving. Want nee, ze hebben hier geen lijstje met bustijden. Wanneer je de bus nodig hebt, roep je gewoon je bestemming in het rond en hoop je dat er een bus die kant op gaat. De chauffeur wacht ook niet tot je zit, maar begint meteen lekker roekeloos te rijden. Enfin, we zijn er gekomen. Baktapur is aanzienlijk rustiger dan Kathmandu. In deze stad is goed zichtbaar dat er in dit land een aardbeving heeft plaatsgevonden, veel tempels zijn dan ook verwoest. Wat ik tot nu toe van de bevolking heb meegrekegen is dat ze niet blijven hangen in wat er is gebeurd, hoe vreselijk ook, maar dat ze het leven nemen zoals het komt. Dat vind ik eigenlijk heel knap. Na Baktapur zijn we nog verder de bergen ingetrokken naar Duhlikel. Vanaf hier zou de zonsopgang te aanschouwen zijn, maar daar was het die dag helaas te mistig voor. Wel hebben we een berg beklommen vanwaar we een prachtig uitzicht hadden!! En Jochem en ik trokken weer veel bekijks, een man bleef maar foto's van ons maken. Het blijft wel bijzonder hoe je hier als toerist wordt aangegaapt, vooral als je op minder toeristische plaatsen komt. Ook word je als toerist toch net iets anders behandeld, wat met name inhoud dat je overal de hoofdprijs betaalt. We werken echter wel aan onze onderhandelskills. Van Duhlikel naar Kathmandu gegaan en de dag erna naar Pokhara!!! We hadden al veel over deze plaats gehoord en het scheen echt een hotspot te zijn! En na een busreis van maar liefst 8 uur, kunnen we dat ook beamen. Er is in Pokhora vanalles te beleven, zoals hiking, rafting en paragliding. We besloten te beginnen met het eerste. En dat was me wat!!! Wij Nederlanders zijn natuurlijk niet echt gewend aan al die bergen en dat heb ik geweten. Het was echt heel pittig. De eerste uurtjes gingen nog wel maar toen kwamen we een bord tegen waar op stond geschreven dat we 3500 tredes tegemoet gingen. We hoopte dat het niet klopte, maar dat deed het wel. En daar werd ik op sommige momenten wat wanhopig van. De sfeer in de bergen was echter geweldig! Iedereen begroette elkaar vriendelijk met "namaste". En aangezien ze waarschijnlijk wel aan me zagen dat ik het zwaar had, zei men voortdurend "slowly slowly" tegen me. En dat deed ik, al was het alleen maar omdat ik niet anders kon. Ook kruiste veel dieren ons pad, waaronder ezels en stieren. Op dag 3 bereikte we om 06:25 uur (voor zonsopgang) het hoogtepunt van onze route: Poonhill (3210 meter). En dat leverde een hoop mooie plaatjes op en ik was opgelucht dat ik het gehaald had (hihi). Het voelde echt als een overwinning op mezelf en het was het vele klimmen waard geweest. Nu kon de daling worden ingezet en dat was ook veel zwaarder dan ik ooit had kunnen denken. Op dag 5 zijn we met een jeep teruggebracht naar Pokhara. Hier zijn we nog een beetje aan het bijkomen van ons bergavontuur en tegelijkertijd doen we vanalles en nogwat. Zo hebben we bijvoorbeeld paardgereden, voor mij oud vertrouwd en voor Jochem een nieuwe ervaring. En lekker gevaren op het meer. En verder staat nog op het programma om te gaan raften en morgen te gaan paragliden!!! Weer mooie avonturen voor de boeg!
Heel veel liefs van mij!
Het is voor m'n gevoel alweer lang geleden dat ik iets van me heb laten horen. Wederom weer zoveel beleefd, dat onze tijd in Kathmandu ver weg lijkt. Na de drukte in de hoofdstad zijn we afgereisd naar de op 2 na grootste stad van Nepal: Baktapur. Alleen de busreis hier naartoe was alweer een beleving. Want nee, ze hebben hier geen lijstje met bustijden. Wanneer je de bus nodig hebt, roep je gewoon je bestemming in het rond en hoop je dat er een bus die kant op gaat. De chauffeur wacht ook niet tot je zit, maar begint meteen lekker roekeloos te rijden. Enfin, we zijn er gekomen. Baktapur is aanzienlijk rustiger dan Kathmandu. In deze stad is goed zichtbaar dat er in dit land een aardbeving heeft plaatsgevonden, veel tempels zijn dan ook verwoest. Wat ik tot nu toe van de bevolking heb meegrekegen is dat ze niet blijven hangen in wat er is gebeurd, hoe vreselijk ook, maar dat ze het leven nemen zoals het komt. Dat vind ik eigenlijk heel knap. Na Baktapur zijn we nog verder de bergen ingetrokken naar Duhlikel. Vanaf hier zou de zonsopgang te aanschouwen zijn, maar daar was het die dag helaas te mistig voor. Wel hebben we een berg beklommen vanwaar we een prachtig uitzicht hadden!! En Jochem en ik trokken weer veel bekijks, een man bleef maar foto's van ons maken. Het blijft wel bijzonder hoe je hier als toerist wordt aangegaapt, vooral als je op minder toeristische plaatsen komt. Ook word je als toerist toch net iets anders behandeld, wat met name inhoud dat je overal de hoofdprijs betaalt. We werken echter wel aan onze onderhandelskills. Van Duhlikel naar Kathmandu gegaan en de dag erna naar Pokhara!!! We hadden al veel over deze plaats gehoord en het scheen echt een hotspot te zijn! En na een busreis van maar liefst 8 uur, kunnen we dat ook beamen. Er is in Pokhora vanalles te beleven, zoals hiking, rafting en paragliding. We besloten te beginnen met het eerste. En dat was me wat!!! Wij Nederlanders zijn natuurlijk niet echt gewend aan al die bergen en dat heb ik geweten. Het was echt heel pittig. De eerste uurtjes gingen nog wel maar toen kwamen we een bord tegen waar op stond geschreven dat we 3500 tredes tegemoet gingen. We hoopte dat het niet klopte, maar dat deed het wel. En daar werd ik op sommige momenten wat wanhopig van. De sfeer in de bergen was echter geweldig! Iedereen begroette elkaar vriendelijk met "namaste". En aangezien ze waarschijnlijk wel aan me zagen dat ik het zwaar had, zei men voortdurend "slowly slowly" tegen me. En dat deed ik, al was het alleen maar omdat ik niet anders kon. Ook kruiste veel dieren ons pad, waaronder ezels en stieren. Op dag 3 bereikte we om 06:25 uur (voor zonsopgang) het hoogtepunt van onze route: Poonhill (3210 meter). En dat leverde een hoop mooie plaatjes op en ik was opgelucht dat ik het gehaald had (hihi). Het voelde echt als een overwinning op mezelf en het was het vele klimmen waard geweest. Nu kon de daling worden ingezet en dat was ook veel zwaarder dan ik ooit had kunnen denken. Op dag 5 zijn we met een jeep teruggebracht naar Pokhara. Hier zijn we nog een beetje aan het bijkomen van ons bergavontuur en tegelijkertijd doen we vanalles en nogwat. Zo hebben we bijvoorbeeld paardgereden, voor mij oud vertrouwd en voor Jochem een nieuwe ervaring. En lekker gevaren op het meer. En verder staat nog op het programma om te gaan raften en morgen te gaan paragliden!!! Weer mooie avonturen voor de boeg!
Heel veel liefs van mij!
-
05 November 2016 - 14:37
Mammie:
Lieverdje,
Het is weer een prachtig verhaal! Kan me indenken dat je dacht (en hoopte!) dat ze zich met de nullen vergist hadden!! Het was mooi maar zwaar ;);). Doe voorzichtig samen en geniet! Veel liefs! xx <3 -
05 November 2016 - 14:39
Cor Havermans:
Lieve Inge,
Het was weer een kostelijk verhaal! Ik heb er erg om moeten lachen. Ga zo door, ik zie met belangstelling uit naar je volgende verslag.
XXX Cor -
05 November 2016 - 16:02
Marleen:
Lieve schat,
Wow!!! En wouw! Ik kan het me helemaal voorstellen. Ik denk dat ik terug was gegaan XD Knap van je dat je er dwars door heen bent gegaan. "KLIME EVERY MOUNTAIN" Search every ..... "Follow every rainbow, Till you find youre =D (dream?)
Liefs kusjes van Marleen
En Bart houdt je nog steeds in de gaten :P haha -
05 November 2016 - 19:58
IoCorrie En Han Berkema:
Lieve Inge,
Het was weer een geweldig verhaal
Wat een doorzetters zijn jullie!
Afdingen is een kunst die wij niet zo beheersen. Vooral in zo'n arm land is dat moeilijk.
We kijken uit naar je verhalen.
Veel groeten van ons. -
06 November 2016 - 11:52
Frank Schaapsmeerders:
Beste Inge en Jochem,
Prachtig verhaal over die hiking en dapper dat jullie het gedaan hebben!
Frank -
09 November 2016 - 20:43
Lian Verbaten:
Hoi Inge en Jochem,
Jullie hebben weer leuke avonturen beleefd. Ben benieuwd wat het volgende weer is.
Veel plezier en afdingen maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
